Na 1,5 jaar voorbereiding is het zover, gedaan met de theorie en eindelijk aan de slag met de praktijk. Wat begon als een droom 3 jaar geleden, kwam terug op de radar 1,5 jaar terug als een “zou ik?”. De Alpen oversteken en dit door zo hoog mogelijk te blijven tijdens de overtocht in een combinatie van lange afstand wandelen en alpinisme. Startplaats Muggia (Triëste, Italië) aan de Adriatische zee en eindplaats Monaco aan de Ligurische zee. Van zee niveau naar zee niveau. “Zero to Zero”.
Gaandeweg vielen de argumenten en puzzelstukken om het erop te wagen in elkaar en begon het plannen en trainen. Elke dag ging er wel een stuk van mijn tijd naar het ontwerpen van de route, de planning of training ervoor. En dan stonden we daar na zoveel maanden. Zaterdag 13/04/2024 aan de kust van Muggia net onder Triëste in het Oosten van de Italiaanse kap van de laars. Op de grens van de Dinaridi, de bergketen naar het Zuid-Oosten die loopt van het Zuiden van Slovenië over Kroatië tot in Albanië, en de Alpen.
De stress kroop toch enigszins in de schoenen bij het idee 176 dagen onderweg te zijn, 2413 kilometers af te leggen en ongeveer 195000 hoogtemeters te bedwingen als ook verscheidene van de hoogste bergen die de Alpenlanden kennen. Grote stukken zal ik alleen doen maar voor de vele alpiene beklimmingen staat er een bus klimpartners klaar.
De stress buigt snel om in goesting om eraan te beginnen. Na op de heenweg verscheidene pakketten afgezet te hebben die de nodige rantsoenen en materiaal bevatten, een dag genoten te hebben van het kleine en pittoreske Muggia, een kaars gebrand te hebben in de kerk, gezwommen te hebben in de zee en een flesje zeewater te hebben gevuld dat ritueel mee de overtocht door moet, is het zover.
(Zaterdag 13/04/2014) Het kleine Muggia ben je onmiddellijk uit via een combinatie van de Camino Via Flavia, de Alpe Adria trail en de rode Via Alpina die ook de oversteek maakt maar alle Alpenlanden aandoet en lager blijft. Je klimt snel tegen de heuvels rond Muggia die bezaaid liggen met prachtige villa’s waar overal de komst van de zomer wordt voorbereid met bosmaaiers. Onderweg juicht elke Italiaanse hond want elk gezin heeft er toch tenminste 1 je toe. Auto’s die op zoek zijn naar de juiste versnelling tegen de steile heuvels geven je nog een walm beschaving mee. Senioren kijken je vragend of met een lieflijke blik na in een zweem van nostalgie. In de heuvels flirt het pad met de grens tussen Italië en Slovenië en is het niet altijd even duidelijk of we moeten kiezen voor ‘doberdan’ of ‘buongiorno’.
Al snel kruipt het pad op tegen de heuvels met vooral het karstgesteente dat typisch is voor deze streek. De rugzak is zwaar met eten voor 6 dagen maar de benen doen het geweldig. De lange hellingen om zo snel mogelijk naar 1000m hoogte te geraken, gaan met 2 vingers in de neus. Het lichaam heeft er zin in maar toch maar een stuk inhouden want de tocht is nog lang. Met de laatste keer de Adriatische zee en de zonsondergang op de achtergrond kruip ik de slaapzak in op de Tumulo del monte cocusso (661m). Ciao bella! (https://fatmap.com/adventureid/121180100/m001-13-04-w)
(Zondag 14/04) De route loopt verder langs de verschillende karstpaden en kleine dorpen op de weg, vaak niet groter dan 10 huizen en niet voldoende huizen om er straatnamen aan te geven. Hoogtepunt van de dag is een passage langs het begin van de onderwereld zoals gedacht door vele oude beschavingen. In het duister klinkende Matavun, verdwijnt de Reka rivier onder de grond in een enorme kalkstenen kloof. Het pad loopt verder langs de Reka rivier omhoog de heuvels van kap en karst gesteente in die de rivier prachtig uitsleet.
Einde van een toch wel zware dag brengt me voor de eerste keer in de buurt van de 1000m hoogte met een prachtig overzicht over de grens van de Dinaridi die ongeveer lopen tot aan de stad Postojna en het begin van de Alpen met een massieve muur uit karstgesteente in Razdrto, de bestemming voor morgen. Ik val in slaap op de flank van de Slatna (914m) met de Triglav in de verte op het toneel. Die is voor binnen 10 dagen. Eerst nemen we het nog wat rustig aan om het lichaam gewend te laten geraken aan de continue zware belasting. https://fatmap.com/adventureid/121504815/m002-14-04-w
En zo verloopt ook de derde dag (Maandag 15/04/2024) met een zachte 9 kilometer op de agenda en niet al te veel hoogte meters tot aan de voet van de karst muur die ik ondertussen als officiële start van de Alpen kroonde en camping Mirjam in Razdrto (vraag me niet hoe je het uitspreekt). De camping begint pas volgende week aan haar seizoen maar de eigenaar laat me een stukje gras kiezen en zegt dat ik naar harte lust batterijen mag opladen etc. De Sloveense gastvrijheid toont zich ook nog eens in dat ik er niks voor hoef te betalen. https://fatmap.com/adventureid/121664151/m003-15-04-w
(Dinsdag 16/04/2024) In Razdrto beginnen de Alpen duidelijk en mijn beklimming ervan als start van de Alpen lijkt me dus wel steek te houden. De beklimming van de grote muur in karstgesteente brengt me na +/- 4 kilometer en 700 hoogtemeters voor de eerste keer boven de 1000m. De rest van de dag is het lopen van de ene heuvel naar de andere en zo rond de 1000m blijven vertoeven. Het mooiste voordeel aan in off season lopen is dat hier echt niemand tegenkomt. Enkel de vogels fluiten je na als je voorbij marcheert en rond elke bocht in het pad loop ik geregeld een ree tegen het lijf. Als ik de eerste gemzen opschrik op een flank is het volledig duidelijk. Dit zijn de Alpen.
Aangezien het weer begint om te slaan en er ‘s nachts volgens de laatste voorspellingen sneeuw wordt voorspeld, steek ik na het eindpunt nog enkele kilometers door tot aan de Gostisce Stara Posta. Eveneens gesloten beginnen ze pas op 30/04 aan hun seizoen. Hun overdekte terras biedt echter een uitgelezen plek om te overnachten gezien de weersvoorspellingen. Als ik heel mijn hebben en houden aan het uitstallen ben om te beginnen koken, word ik opgeschrikt door de baas des huizes die toevallig in de buurt was en me vriendelijk uitnodigt voor thee. Het is off-season en alles is gesloten maar de Sloveense gastvrijheid past daar snel een mouw aan en opent haar deuren. En het stopt daar ook niet. Nadat ie (Gordaste) mij zijn verhaal heeft gedaan dat ie nog maar net het pand kocht, het een oude Romeinse verdedigingspost was en alles toch wel beter was in de tijden van Joegoslavië, opent ook de fles schnaps. Met de volgende dag in gedachten hou ik het toch maar bij een vriendelijk eentje en begin ik soep te koken. Top kerel wel. En als ie later moet vertrekken en me nog even heeft verzekerd dat ik zijn terras gerust mag verbouwen tot een geïmproviseerde slaapkamer, worden de weersvoorspellingen werkelijkheid. Donder, bliksem, hagel en ja zelfs sneeuw. Ben ik blij om hier in mijn nieuwe slaapkamer te liggen. Geen enkele bank van het terrasmeubilair is lang genoeg voor me maar dat deert niet. https://fatmap.com/adventureid/122189280/m004-16-04-w
(Woensdag 17/04/2024) Een mooie 20cm aan sneeuw is er in de nacht gevallen en bedekt alles. De bloesems waar we een dag eerder nog onderdoor liepen zijn nu bedekt in een dikke laag sneeuw. Je vraagt je af of dit het grillige weerkarakter van de bergen is of eerder de extremen die het klimaat ons tegenwoordig geeft als een mogelijk gevolg van het opschuiven van die straalstroom waar Armand Pien ons destijds les in gaf. De wetenschappers zijn er alvast nog niet uit van wat de gevolgen zijn op de wisselvalligheid in weersverschijnselen.
Door de maagdelijke sneeuw word je heel de dag door geconfronteerd met het feit dat je hier echt helemaal alleen rondloopt. Enkel de sporen van een ree of mogelijks toch een dame op stiletto's kruisen of volgen de route. Eens op de top van de Javornik (1241m) krijgen de Alpen hun eerste ware bergketengezicht. Tegen een vallei die gehuld is in de wolken en de heuvels errond in een sneeuwtapijtje, steekt voor de eerste keer de Triglav zich notoir af. De sneeuwbui heeft ook daar nog een extra laagje opgelegd en aangezien ie op het programma staat voor binnen enkele dagen wordt het dus goed weer-, sneeuw- en lawine forecasts in de gaten houden.
Ik ploeter verder van heuvel naar heuvel in de verse sneeuw en merk op dat ik voortdurend op zoek ben naar sporen van dieren. Dit stuk van Slovenië dat later verder zal overgaan in het Triglav nationaal park is ook gekend als het territorium voor de lynx, de wolf en de bruine beer waarvan er van die laatste zo’n 400 à 500 vertoeven in Slovenië. Eén van die drie groten zien zou ik voor geen kans willen missen en met de winterslaap die al achter de rug is én een vers sneeuwdek onderscheiden ze zich nog beter. Maar ik acht de kans klein en zet de hoop eerder op het Triglav nationaal park.
Als ik net voorbij de middag al op de eindbestemming ben, beslis ik om toch maar door te steken naar de eindplaats voor de volgende dag. Het idee van een warme douche en bed klinkt geweldig in de oren en verder met een 33km en 1900 hoogtemeters dalen een goede test voor de benen voor wat nog komen moet. Het is half 6 als ik aankom in Idrija. Een oud mijnstadje dat bekend stond om het mijnen van kwik maar vandaag vooral omwille van de kloven, wandelpaden en het helderste rivierwater dat ik ooit zag. Spijtig genoeg sta ik voor een gesloten deur van de jeugdherberg waar ik zou verblijven. Daar waar ik er 6 dagen geleden materiaal (eten, gaspatronen, klimmateriaal, etc.) kwam afzetten en ze me nog zeiden “Allez tot binnen 6 dagen dan” hangt er nu een papier dat ze gesloten zijn tot mei 2024. Ander bed en douche opzoeken dus. Die problemen lossen we morgen wel op. Nu eerst douchen en naar de voetjes kijken want daar waren in de laatste kilometers 2 tenen als 2 kinderen op een achterbank van een wagen aan het bekvechten met elkaar. Als ik ze uit hun schoen haal dan is niks minder waar. Tot bloedens toe hebben ze elkaar bekampt. Wassen, wapens afnemen door de nagels bij te knippen en te vijlen en de mond snoeren door af te tapen dan maar. Ik hoor menig ouder denken “was het maar zo gemakkelijk”. https://fatmap.com/adventureid/122189395/m005-m006-17-04-w
Op naar Monaco!
Bergse groeten en tot snel…
——————- ENGLISH VERSION ———————
After 1.5 years of preparation, the time has come. Done with the theory and finally getting started. What started as a dream 3 years ago, came back on the radar 1.5 years ago as a 'should I?'. Crossing the Alps and staying as high up as possible throughout the crossing in a combination of long-distance hiking and mountaineering. Starting point Muggia (Trieste, Italy) at the Adriatic Sea and final point Monaco at the Ligurian Sea. From sea level to sea level. “Zero to Zero”.
Gradually, the arguments and other supporting elements came into place and planning and training for this project began. Every day a piece of my time went to designing the route, planning, or training for it. And then we stood there after so many months. Saturday 13/04/2024 on the coast of Muggia just below Trieste in the East of the Italian hood of the boot. On the border of the Dinaridi, the mountain range to the South East that runs from the South of Slovenia through Croatia to Albania, and the Alps.
The stress got to me, getting fully acquainted with the idea for being away for 176 days, covering 2413 kilometres and conquering about 195000 metres of altitude, as well as several of the highest mountains known in the Alpine countries. Large parts of this project I will do alone but for the many Alpine climbs there is a bus of climbing partners awaiting me.
The stress quickly bends in a desire to start. After having dropped off several packages on the way which contain the necessary rations and material, strawling a day through Muggia and its surroundings, having burned a candle in the church for good fortune, having swam in the sea and having filled a bottle of seawater which ritually has to travel with me throughout the crossing, the time has come.
(Saturday 13/04/2014) It doesn’t take a while to leave the small town of Muggia via a combination of the Camino Via Flavia, the Alpe Adria trail and the red Via Alpina which also makes the crossing but visits all of the Alpine countries and maintains a lower altitude. You quickly climb the hills around Muggia which are packed with beautiful villas where the arrival of summer is being prepared with brushcutters. On the way, every Italian dog cheers for you when passing by. Cars and their exhausts looking for the right gear against the steep hills give you another last taste of civilisation. Retired citizens look at you questioningly or with a lovely look and a hint of nostalgia. In the hills, the path flirts with the border between Italy and Slovenia and it is not always clear whether we should choose 'doberdan' or 'buongiorno' so we go for both.
Soon the path crawls up against the hills dressed in karst and limestone rock that is typical of this region. My backpack is heavy, carrying food for 6 days but my legs are doing a great job at tackling the long slopes to get as quickly as possible to 1000m altitude. The body feels like it but I have to contained it since the journey will still be long. With the last time the Adriatic Sea in sight and the sunset in the background I crawl into my sleeping bag on the Tumulo del monte cocusso (661m). Ciao bella! (Https://fatmap.com/adventureid/121180100/m001-13-04-w)
(Sunday 14/04) The route continues along the different karst paths and small villages on the way. Highlight of the day is passing along what was believed by ancient civilisations as being the gate to the underworld. In the dark-sounding town of Matavun, the Reka river disappears underground into a huge limestone gorge. The path continues along the Reka river up the hills through which it cut out beautiful karst rocked flanks.
End of a really tough day brings me for the first time near the 1000m altitude marker with a beautiful overview over the border of the Dinaridi which roughly run until the town of Postojna and the beginning of the Alps embodied by a massive wall of karst rock in Razdrto, the destination for tomorrow. I fall asleep on the flank of the Slatna (914m) with on stage in the distance mount Triglav. The latter I’ll reach in 10 days normally but first I will slow down a bit to get the body used to the continuous heavy load. (https://fatmap.com/adventureid/121504815/m002-14-04-w)
And that’s the mission for the third day (Monday 15/04/2024) with a limited 9 kilometres on the agenda and not too many altitude metres. Up to the foot of the karst wall in Razdrto (don't ask me how you pronounce it) which I crowned the official start of the Alps. The camping in Razdrto does not start its season until next week, but the owner lets me choose a piece of grass and says that I can do as I please. The Slovenian hospitality shows itself again when he says I don't have to pay anything for it. (https://fatmap.com/adventureid/121664151/m003-15-04-w)
(Tuesday 16/04/2024) The ascent of the big karst wall the next day brings me above 1000m for the first time after an early climb of +/- 4 kilometers and 700 meters of altitude. The rest of the day is walking from one hill to another, staying more or less around 1000m in altitude. The best advantage of hiking in off season is that no one really comes across here. Only the birds whistle after you when you march past and around every turn in the path I regularly run into a deer. If I scare the first chamois on a flank it is completely clear; these are the Alps.
As the weather is starting to turn and according to the latest forecasts snow is predicted at night, I continue a few more kilometers after the end point of the day until the Gostisce Stara Posta. Also closed, they don't start their season until 30/04. However, their covered terrace offers an excellent place to spend the night given the weather forecasts. When I'm displaying all my belongings to start cooking, I'm startled by the boss of the hostel who happened to be around and kindly invites me in for tea. It's off-season and everything is closed but Slovenian hospitality quickly opens its doors. And it doesn't stop there either. After he (named Gordaste) told me that he had just bought the property, it was an old Roman outpost and everything was better in the times of Yugoslavia, the bottle of schnapps also opens up. With the next day in mind, I'll stick to a respectful one shot and start cooking soup. When he has to leave later on and he assured me that I can convert his terrace into an improvised bedroom, the weather forecasts become a reality. Thunder, lightning, hail and yes even snow. My bedroom all of the sudden looks like a palace. No couch of the terrace furniture is long enough for me but that doesn't bother. (https://fatmap.com/adventureid/122189280/m004-16-04-w)
(Wednesday 17/04/2024) Some 20cm of snow has fallen during the night and covers everything. The blossoms we walked under a day earlier are now covered in a thick layer of snow. You wonder if this is the unpredictable weather character of the mountains or rather the extremes that the jet stream is giving us today as a possible consequence of a dislocation of the same jet stream. The scientifically jury is still out on volatility in weather phenomena and the jet stream changes.
Because of the virgin snow you are confronted throughout the day with the fact that you really walk around here all alone. Only the traces of a deer or possibly a lady on stilletos cross or follow the route. Once at the top of the Javornik (1241m) the Alps get their first true mountain range face. Against a valley shrouded in the clouds and the hills around it in a snow carpet, Mount Triglav stands out notoriously for the first time. The snow shower has also imposed an extra layer on it and since it is on the program for within a few days, it will therefore be good to keep an eye on weather-, snow- and avalanche forecasts.
I continue to plow in the fresh snow and notice that I am constantly looking for traces of animals. This piece of Slovenia that will later transition further into the Triglav national park is also known as the territory for the lynx, the wolf and the brown bear, the latter of which about 400 to 500 stay in Slovenia. I wouldn't want to miss one of those three big ones and since the hibernation period is already over, a fresh snow deck will distinguish them even better. But I believe chances will be small and place my hopes rather on seeing them in the Triglav national park.
When I'm at my final destination just past noon, I decide to continue to the final destination of the next day. The idea of a hot shower and bed sounds like music to the ears and next with a 33km in total distance and 1900 altimeters drop a good test for the legs for what is yet to come. It's half past five when I arrive in Idrija. An old mining town that was known for mining mercury but today mainly because of its gorges, hiking trails and the clearest river water I have ever seen. Unfortunately, I am standing in front of a closed door of the youth hostel where I would stay. When I came by 6 days ago to drop material (food, gas canisters, climbing material, etc.) they told me ‘Alright see you in 6 days!’, now a paper covers their door saying they are closed until May 2024. On to the hunt for a different bed and shower than. We will solve those problems tomorrow. Now first shower and look at the feet because in the last kilometers there were 2 toes acting like 2 little children fighting on the backseat of a car. If I take them out of the shoe, nothing can be further from the truth. They fought each other until both covered in blood. Wash, remove weapons by cutting and filing the nails and shutting their mouths with tape. I hear many parents think ‘if it would only be that easy’. (https://fatmap.com/adventureid/122189395/m005-m006-17-04-w)
Off to Monaco!
Mountain greetings and see you soon...
